In de greep van de afvalbranche

De circulaire economie is een mooi concept. Zeker indien we het vanuit de gestelde doelen benaderen; het tegengaan van uitputting van aarde & haar grondstoffen en een vermindering van de CO2 uitstoot. Met deze gedachte in het achterhoofd is VANG ontwikkeld; Van Afval Naar Grondstof met als hoofddoel afvalvermindering. In Veenendaal heeft dit in 2016 geleid tot de invoering van Diftar. Onze inwoners betalen naast een vast tarief alleen voor het restafval dat aangeboden wordt. De gedachte was dat dit zou leiden tot lastenverlichting; want hoe minder restafval je aanbiedt, hoe goedkoper je uit zou zijn. Helaas, de praktijk is anders.

Recentelijk sprak de raad over de ontwerpbegroting AVU 2021. Als VVD hebben we tegen deze begroting gestemd. In de begroting is een verhoging van het tarief met € 20,- tot € 25,- per huishouden opgenomen. Daarbovenop ontving de raad een brief van de AVU waarbij Veenendaal voor een nabetaling over 2019 wordt aangeslagen, terwijl in onze gemeentelijke begroting was gerekend met een aanzienlijke voordeel. Verbijsterend; wat gebeurt er nu verderop in de keten met ons netjes gescheiden afval? Waar zit nu de winst, wanneer we PMD afval apart inzamelen, omdat dit als grondstof gebruikt kan worden? Waar is nu die circulaire economie? 

Gemeenten krijgen een vergoeding voor het ingezamelde PMD, papier en glas. Ondertussen wil niemand ons plastic hebben en dalen de inkomsten uit papier dramatisch. Veel granulaat (d.i. grondstof die van gemalen plastic wordt gemaakt) kan niet worden afgezet door Europese voedselveiligheidsmaatregelen. Zelfs uw Dopper mag (nog) niet van gerecycled plastic worden gemaakt. De verpakkingsindustrie koopt jaarlijks voor € 200 miljoen het probleem af en houdt zo in feite de verbruikseconomie in stand. Niemand kan aangeven of er licht aan het einde van de (plastic) tunnel zit. Ondertussen betaalt de consument de prijs; twee keer zelfs, eenmaal bij de aankoop van een product en eenmaal bij de afvaldumping. De beweging naar de circulaire economie levert vaak mooie resultaten op, maar helaas ook vaak kostenstijgingen. Een scherpe, kritische blik naar de praktijk van de circulaire economie is dan ook nodig.

Yvonne Bottema
fractievoorzitter