Het is zaterdagochtend vroeg bij Sportservice Veenendaal, waar verschillende zwembaden en gymzalen gehuisvest zijn. Siem Gerritsen loopt rond in zijn sporttenue en zoals iedere zaterdag gaat hij weer een aantal uur een groep mensen begeleiden bij het sporten en zwemmen. Het is een bijzondere groep, ze hebben allemaal een verstandelijke beperking. Met aanstekelijk plezier begeleidt hij de sporters bij verschillende activiteiten, sommige individueel, andere in groepsvorm. In het midden staat een groepje sporters rond een soort zeil, dat nog het meeste weg heeft van de bovenste kant van een ballon. Ze wapperen ermee en door de lucht komt het zeil steeds verder omhoog.
“Als ze het goed doen en op het juiste moment loslaten, dan komt dat ding helemaal tot aan het plafond!”, zo vertelt hij enthousiast. “Heel symbolisch eigenlijk. We moedigen hier continu onze sporters aan boven zichzelf uit te stijgen. Om het plafond te doorbreken.”
De Stichting Bewegings Recreatie Veenendaal (SBR) is al sinds 1975 actief. Het begon met 6 deelnemers en is sindsdien spectaculair gegroeid. Elke week zijn er op verschillende locaties in Veenendaal diverse sporten te beoefenen. Ook worden er allerlei activiteiten georganiseerd. Een ruim en divers aanbod aan sportactiviteiten vindt Gerritsen belangrijk.
“Dé verstandelijk beperkte bestaat niet. Het is een heel diverse groep mensen die je als individu moet bekijken” Hij wijst naar één enthousiaste sporter die voor de groep is gaan staan. “Hij zit al wat langer bij ons en kan daardoor de leiding wat helpen bij de activiteiten. Daarmee geef je zo iemand verantwoordelijkheidsgevoel en zie je hem groeien. Prachtig om te zien!” Soms is het wel moeilijk. “Het komt voor dat een van onze sporters zoveel begeleiding nodig heeft dat we aan het randje van onze professionaliteit komen. En dat is een harde grens. Wij moeten ervan overtuigd zijn dat we bij nood de juiste kennis hebben om iemand te helpen. Maar diegene kan wel enorm veel plezier hebben bij het sporten. Moeten we diegene dan weigeren? Gelukkig kunnen we meestal met de ouders een passende oplossing vinden.”
Op het toppunt had de SBR 133 sporters, nu zitten ze op iets meer dan honderd. Sommigen verhuizen of stoppen om een andere reden, maar het merendeel is doorgestroomd naar een reguliere sportclub. “Dat is ook ons doel, een plek bieden voor mensen die het nodig hebben en diegenen die bij een reguliere club kunnen op weg helpen. Naar vermogen meedoen in de maatschappij, daar gaat het om! Iedereen betaalt bij ons ook contributie zoals bij een gewone sportclub. Het professionele kader en de stagiaires ontvangen geen vergoeding, het is allemaal vrijwilligerswerk. Wij zoeken zelf sponsoren voor de activiteiten. Bedrijven willen graag meedoen en hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Je moet alleen zelf de stap zetten en erop af gaan. Niet wachten op overheidsgeld, maar gezamenlijk met het bedrijfsleven aan de slag!”
Ook de scholen in Veenendaal zijn enthousiast aangehaakt. De SBR begeleidt stagiaires vanuit het VMBO t/m het HBO. Deze ontmoeting leidt tot kennismaking tussen de SBR-doelgroep enerzijds en de stagiaires in de leeftijd van 14- 23 jaar anderzijds. “De SBR geeft hierbij voorlichting en zorgt voor de begeleiding van de stagiaires. Participatie en integratie visa versa komt zo tot stand. Het is maar één van de voorbeelden waarbij sporten tot verbinden leidt.”
Hij weet waar hij over praat. Gerritsen was jaren leraar lichamelijke opvoeding. Later gaf hij ook ontmoetingsonderwijs, maatschappijleer en godsdienst. De laatste jaren was hij ook team- en locatieleider op het VMBO. In 2011 ging hij met pensioen. Maar van stilzitten wil hij absoluut niets weten. Het sociaal domein én het liberalisme zitten in zijn genen. Hij was van 2010 tot en met mei 2014 namens de VVD schaduwraadslid, daarmee was hij lid van de raadscommissie, maar niet van de raad. Hij voerde over vele onderwerpen het woord, zorg en sociale zekerheid, sport en cultuur, onderwijs en diversiteit enzovoorts. Als het maar iets met mensen was. Door de teleurstellende uitslag van de verkiezingen kwam hij niet in de raad. Maar hij sluit niets uit voor de toekomst. “Politiek, zeker lokaal, blijft zeer interessant. Zeker met alle nieuwe taken in het sociaal domein die we als gemeenten terecht hebben gekregen. Ik heb mijn hart verloren aan het liberalisme van de VVD en wil graag blijven bijdragen aan het concreet invoeren van dat liberalisme.”
Met zijn achtergrond in het onderwijs werd hij zo nu en dan wel vragend aangekeken zodra hij sprak over zijn voorkeur voor de VVD. Maar wat hem betreft is het liberalisme juist sociaal. “Wij gaan uit van de kracht van de mens, niet zijn beperking. Natuurlijk blijven we altijd de zorg en begeleiding aanbieden die mensen nodig hebben. Maar durf verder te kijken dan de beperking en laat mensen meedoen. Het plezier dat onze sporters hier hebben, midden in de samenleving, dat is toch geweldig?”
Dit artikel verscheen ook in P&G, het landelijke ledenblad van de Bestuurdersvereniging van de VVD. Editie 2, 2015.