In mijn directe familie en vriendenkring heb ik meegemaakt wat voor een impact een doodgeboren of vroeg overleden baby met zich mee kan brengen. Gelukkig gaan we de laatste decennia beter hiermee om. Tegenwoordig worden deze kinderen omarmd als zijnde bestaand en ook geregistreerd in het bevolkingsregister. Recentelijk is het ook mogelijk met terugwerkend kracht: sinds kort hebben mijn zwager en schoonzus drie kinderen die zijn ingeschreven in plaats van twee. Het is heel bijzonder om te ervaren wat dat voor deze lieve ouders en mijn andere neven betekent.
Erkenning, een naam geven en een graf kan ongelofelijk veel troost geven. Herkenbare graven en een looppad, zodat nabestaanden de graven netjes kunnen bezoeken; dat is wat de VVD wil voor deze kinderen die in het grasveld naamloos liggen begraven. Daarom zijn wij van harte mede-indiener geweest van de motie van de CU om het kindergrafveld aan te passen.
Yvonne Bottema
Fractievoorzitter
Respect voor de naamloze kindergraven
Vroeger werd er niet over kindersterfte gesproken, meestal werd de doodgeboren baby naamloos begraven terwijl de moeder nog in het kraambed lag. Het volgende kind kreeg dan dezelfde naam alsof het kind vervangbaar was. Sommige van deze doodgeborenen werden begraven met een bordje erbij, zoals ‘broertje’ of een ‘datum’, maar de meesten onzichtbaar ergens in het gras. Dit was de gewoonte tot ongeveer 1960.
